Radogoszcz w Łodzi. Tragiczne czasy II wojny światowej
Pierwsze wzmianki o Radogoszczu pochodzą już z 1242 roku. Wieś ta była świadkiem zjazdu książąt piastowskich i przez wieki rozwijała się jako przedmieście Łodzi.
Dopiero po II wojnie światowej, w ramach projektu "Wielkiej Łodzi", Radogoszcz został włączony do miasta, stając się integralną częścią Łodzi. Co więcej, podczas wojny, Radogoszcz, pod nazwą Radegast, stał się jedną z dzielnic zewnętrznych okupowanej Łodzi. Niestety, historia tego miejsca naznaczona jest tragicznymi wydarzeniami.
Na terenie Radegastu funkcjonował bowiem areszt przejściowy, z którego więźniowie trafiali do obozów koncentracyjnych. W nocy z 17 na 18 stycznia 1945 roku, tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej, Niemcy podpalili więzienie, mordując blisko 1500 więźniów. Ocalało zaledwie 30 osób.
Dziś, w budynku dawnego więzienia, znajduje się Oddział Martyrologii Radogoszcz – Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, upamiętniające ofiary nazizmu.
Współczesny Radogoszcz. Wzorcowe osiedle z wielkiej płyty
Osiedle Radogoszcz położone jest w północnej części Łodzi, przy granicy ze Zgierzem. Składa się z dwóch głównych blokowisk: Radogoszcz Wschód i Radogoszcz Zachód, oddzielonych ulicą Zgierską. Na północ od nich znajduje się osiedle domków jednorodzinnych – Helenówek.
Co ciekawe, mieszkańcy podkreślają, że na Radogoszczu panują jedne z najlepszych relacji sąsiedzkich w Łodzi. Mieszkańcy znają się od lat, są otwarci, a nowi szybko stają się częścią lokalnej społeczności.
Warto jednak zaznaczyć, że Radogoszcz Wschód i Radogoszcz Zachód były budowane w okresie PRL-u i miały charakter osiedli wzorcowych. Budowa nowoczesnych osiedli mieszkaniowych na Radogoszczu rozpoczęła się w latach 70. XX wieku, kiedy to władze PRL realizowały plan urbanistyczny nowoczesnych dzielnic mieszkaniowych w północnej części Łodzi. Osiedla były projektowane przez architektów i urbanistów zgodnie z ówczesnymi standardami planowania przestrzennego – zakładano łatwy dostęp do edukacji, usług, wypoczynku i komunikacji miejskiej. Część bloków z wielkiej płyty budowano z myślą o młodych rodzinach pracujących w łódzkich zakładach przemysłowych.
