Miasto włókniarzy. Łódź w czasach PRL to wielki przemysł, perspektywy rozwoju i milion mieszkańców, z których większość pracowała w tutejszych zakładach. Po II wojnie światowej, miasto kojarzone do tej pory z fortunami wielkich przemysłowców, stało się miejscem, które rozkwitnąć miało dzięki socjalistycznej gospodarce. Miało być miastem szczęśliwych robotników. Jak było w istocie?
Miasto kontrastów
Łódź stała się centrum przemysłu, była ważnym ośrodkiem administracyjnym. Tuż po wojnie, zyskała na krótko nawet status stolicy. Miasto stało się również centrum polskiej sztuki filmowej. Z tutejszej szkoły wywodzą się największe nazwiska polskiej - i światowej - kinematografii.
Jednak Łódź to również miasto kontrastów. Powstało wiele inwestycji, które zmieniły jej oblicze. Na obrzeżach miasta powstawały wielkie blokowiska z nowoczesnymi wówczas i wygodnymi mieszkaniami dla setek tysięcy ludzi. Powstała trasa WZ, w miejsce zrujnowanych kamienic pozostałych po Litzmannstadt Getto zbudowano od podstaw "starówkę" i stworzono piękny park. Z drugiej strony jednak, centrum miasta straszyło powolnym rozpadem tkanki miejskiej, któremu przeciwdziałać na większą skalę zaczęto dopiero wiele lat po upadku PRL.
Jedyna w swoim rodzaju
Do dziś, Łódź jest miastem jedynym w swoim rodzaju. I choć jej oblicze zmieniło się bardzo od 1989 r., to nadal wyczuć można jej specyficzny charakter, który sprawia, że trudno koło niej przejść obojętnie. Charakter kochany przez łodzian tą specyficzną miłością, często zabarwioną odrobiną smutku czy szczyptą rezygnacji, jednak zawsze szczerą.
Jak dobrze znasz powojenną historię Łodzi? Uważasz się za znawcę dziejów miasta w czasach PRL? Jeśli tak - bez trudu odpowiesz na 15 pytań, które przygotowaliśmy w poniższym quizie. Jednak uwaga! Nie będzie łatwo.